2M1207b | |
---|---|
Comparación entre o tamaño de 2M1207b é Xúpiter. | |
Estrela Nai | |
Estrela | 2M1207 |
Constelación | Centaurus |
Ascensión recta | (α) 12h 07m 33.47s[1] |
Declinación | (δ) −39° 32′ 54.0″[1] |
Distancia | 172 ± 3 al 52,75+1,04 −1,00[2] pc |
Tipo espectral | M8[1] |
Separación Época 2005[3] |
|
Separación angular | (ρ) 769 ± 10[3] mas |
Ángulo de posición | (θ) 125,6 ± 0,7[3] º |
Separsación estimada | (d) 40,6 ± 1,3[4] UA |
Características Físicas | |
Masa | (m sin i) 4 ++6 −-1 Mx |
Raio | (r) 1,5[5] Rx |
Temperatura | (T) 1600 ± 100[3] K |
Descubrimento | |
Descuberto por | Chauvin e col. |
Data do descubrimento | Abril do 2004 |
Método da detección | Imaxe |
Status do descubrimento | Publicado[6] |
Outras designacións | |
HD 3651 b | |
Referencias nas bases de datos | |
Extrasolar Planets Encyclopaedia | data |
SIMBAD | data |
2M1207b é un planeta extrasolar que orbita ó redor da estrela anana marrón 2M1207 na constelación de Centaurus, e está a preto de 170 anos luz da Terra.[2] Destacado por ser un dos primeiros candidatos a planeta extrasolar observados directamente (a través de imaxes no infravermello), foi descuberto en abril de 2004 polo Very Large Telescope (VLT) dende o Observatorio de Paranal, Chile, por un equipo do Observatorio Europeo do Sur liderado por Gaël Chauvin.[6] Pénsase que ten entre 3 a 10 veces a masa de Xúpiter e podería orbitar ó redor da súa estrela primaria a unha gran distancia, semellante á distancia a que orbita Plutón ó redor do noso Sol.[5]
Este planeta é un xigante gasoso moi quente, a temperatura estimada da superficie é de aproximadamente 1.600 K (1.300 °C ou 2.400 °F), principalmente debido á contracción gravitacional.[3] A súa masa está ben por baixo do límite calculado para a fusión do deuterio en ananas marróns, que é de 13 masas de Xúpiter. A proxección da distancia entre 2M1207b e a súa estrela primaria é de preto de 40 UA (Similar á distancia media entre Plutón e o Sol).[4] O espectro infravermello indica a presenza de moléculas de auga na súa atmosfera.[7] O obxecto non é un probable candidato para sustenta-la vida, tanto na súa superficie ou en calquera dos seus satélites.
<ref>
non válida; non se forneceu texto para as referencias de nome esopr